شهرکی را در نظر بگیرید که فقط یک فروشگاه برای تأمین نیازهای مردم داشته باشد. صاحب این فروشگاه از آنجا که آدم زرنگی است، همه جور جنس در آن میفروشد. از مایحتاج منزل تا روزنامه و وسائل برقی و لوازمالتحریر و حتی در این فروشگاه مکانی هم برای نگهداری کودکان و جایی برای استراحت والدین و گپ زدن آنها با هم تدارک دیده است.
صاحب فروشگاه از طریق مرور لیست کالاهایی که مردم خرید میکنند به نیازهای آنها و خانوادهشان پی میبرد و برایشان برنامهریزی میکند. او یک نقشه از شهرک با مقیاس ۱:۵۰۰ روی یکی از دیوارهای فروشگاه نصب کرده و مراجعان علاقهمند معمولاً مکان منزل خود را روی آن بررسی میکنند. صاحب فروشگاه بدون اینکه کلامی با آنان صحبت کند، به مرور زمان آدرس منزل آنها را مییابد.مثال بارز این مسئله را در محلههای خودمان میتوانیم ببینیم. مغازهدارها اطلاعات جامعی در مورد اهل محل دارند. هر کس اطلاعاتی در مورد کسی میخواهد، از بقال محل میپرسد!ما از گوگل چه میدانیم؟
ادامه مطلب...